Ο Χόκινγκ έπασχε από μια μορφή νόσου του κινητικού νευρώνα (πλάγια μυατροφική σκλήρυνση, ALS), μία κατάσταση που είχε εξελιχθεί με το πέρασμα του χρόνου, καθώς η διάγνωσή είχε γίνει όταν ήταν ακόμα νεαρός διδακτορικός φοιτητής. H ALS είναι μια εκφυλιστική διαταραχή του νευρικού συστήματος. Η νόσος χαρακτηρίζεται από σπαστικότητα, δεσμιδώσεις και προοδευτική μυϊκή αδυναμία σε πολλαπλές ομάδες μυών. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα δυσκολία στην ομιλία, την κατάποση και εν τέλει αναπνευστική δυσχέρεια. Τα αίτιά της δεν είναι γνωστά στο 90%- 95% των περιπτώσεων (σποραδικές), ενώ στις υπόλοιπες περιπτώσεις η νόσος είναι κληρονομική.
Ο Στίβεν Χόκινγκ έχασε την ικανότητά του να μιλάει το 1985, όταν, σε ένα ταξίδι στο CERN στη Γενεύη, έπαθε πνευμονία. Στο νοσοκομείο αναγκάστηκε να διασωληνωθεί. Η κατάστασή του ήταν κρίσιμη. Μεταφέρθηκε αεροπορικώς στο Κέιμπριτζ, όπου οι γιατροί κατάφεραν να περιορίσουν τη φλεγμονή. Για να τον βοηθήσουν να αναπνεύσει, πραγματοποίησαν επίσης τραχειοτομή. Ως αποτέλεσμα, ο Χόκινγκ ναι μεν επιβίωσε, αλλά έχασε αμετάκλητα την ικανότητα να μιλάει.
Για λίγο, ο Χόκινγκ επικοινωνούσε χρησιμοποιώντας μια κάρτα ορθογραφίας, υποδεικνύοντας υπομονετικά γράμματα και σχηματίζοντας λέξεις με ένα σήκωμα των φρυδιών του. Ο Martin King, ένας φυσικός που συνεργαζόταν με τον Χόκινγκ σε ένα νέο σύστημα επικοινωνίας, επικοινώνησε με μια εταιρεία με έδρα την Καλιφόρνια που ονομάζεται Words Plus, της οποίας το πρόγραμμα υπολογιστή Equalizer επέτρεπε στο χρήστη να επιλέξει λέξεις και εντολές σε έναν υπολογιστή χρησιμοποιώντας ένα κλικ του δακτύλου.
Το Equalizer έτρεξε για πρώτη φορά σε έναν υπολογιστή Apple II που συνδεόταν με ένα συνθεσάιζερ ομιλίας που είχε κατασκευαστεί την εταιρεία Speech Plus. Με αυτό το νέο σύστημα, ο Χόκινγκ ήταν σε θέση να επικοινωνεί με ρυθμό 15 λέξεων το λεπτό.
Ωστόσο, ο Χόκινγκ σταδιακά έχασε την ικανότητα να κουνάει τους αντίχειρές του και το 2008, το χέρι του Χόκινγκ ήταν πολύ αδύναμο για να χρησιμοποιήσει το ποντίκι. Ο βοηθός του τότε επινόησε μια συσκευή κλικ που ονομάζεται "διακόπτης μάγουλο". Προσκολλημένο στα γυαλιά του, μπορούσε να ανιχνεύσει, μέσω μιας χαμηλής υπέρυθρης ακτίνας, την κίνηση του μάγουλού του. Από τότε, ο Χόκινγκ είχε επιτύχει το κατόρθωμα να γράφει μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, να περιηγείται στο διαδίκτυο, να γράφει βιβλία και να μιλά χρησιμοποιώντας μόνο έναν μυ. Ωστόσο, η ικανότητά του να επικοινωνεί συνέχισε να μειώνεται. Το 2011, κατάφερνε πλέον να χρησιμοποιεί μόνο μία ή δύο λέξεις ανά λεπτό, έτσι έστειλε μια επιστολή στον Gordon Moore ,συνιδρυτή της εταιρίας Intel, κολοσσό των επεξεργαστών, λέγοντας: "Η δυνατότητά μου στην ομιλία είναι πολύ, πολύ αργή αυτές τις μέρες. Υπάρχει κάποιος τρόπος που η Intel θα μπορούσε να βοηθήσει;".
Ο Μουρ ζήτησε από τον Τζάστιν Ράτνερ να εξετάσει το πρόβλημα. Ο Ράτνερ συγκέντρωσε μια ομάδα ειδικών για την αλληλεπίδραση ανθρώπου-υπολογιστή από την Intel Labs, την οποία έφερε στο Cambridge για το συνέδριο των 70ων γενεθλίων του Χόκινγκ.
Ο Χόκινγκ ήταν πολύ άρρωστος για να παρευρεθεί στο δικό του πάρτι γενεθλίων, έτσι συναντήθηκε με τους ειδικούς της Intel μερικές εβδομάδες αργότερα στο γραφείο του στο τμήμα εφαρμοσμένων μαθηματικών και θεωρητικής φυσικής στο Πανεπιστήμιο του Cambridge.
Εκείνη την εποχή, η διεπαφή υπολογιστή του Χόκινγκ ήταν ένα πρόγραμμα που ονομάζεται EZ Keys, μια αναβάθμιση από τα προηγούμενα λογισμικά και σχεδιάστηκε επίσης από το Words Plus. Του παρείχε ένα πληκτρολόγιο στην οθόνη και έναν βασικό αλγόριθμο πρόβλεψης λέξεων. Ένας δρομέας σαρώνεται αυτόματα κατά μήκος του πληκτρολογίου κατά γραμμή ή στήλη και θα μπορούσε να επιλέξει έναν χαρακτήρα μετακινώντας το μάγουλό του για να σταματήσει το δρομέα. Το EZ Keys επέτρεψαν επίσης στον Χόκινγκ να ελέγχει το ποντίκι στα Windows και να χειρίζεται άλλες εφαρμογές στον υπολογιστή του. Σέρφαρε στο ίντερνετ με τον Firefox και έγραφε τις διαλέξεις του χρησιμοποιώντας το Σημειωματάριο. Είχε επίσης μια κάμερα που χρησιμοποιούσε με το Skype.
Η ομάδα της Intel αφού δοκίμασε διάφορες λύσεις, μεταξύ των οποίων και ένα sci-fi σύστημα ανάγνωσης εγκεφαλικών κυμάτων, που δυστυχώς δεν δούλεψε σωστά, έκανε τελικά κάποιες βασικές αλλαγές στο υπάρχον σύστημα. Οι αλλαγές περιλάμβαναν προσθήκες όπως ένα "κουμπί επιστροφής", το οποίο ο Hawking θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει όχι μόνο για να διαγράψει χαρακτήρες αλλά και για να περιηγηθεί σε ένα βήμα πίσω στο περιβάλλον εργασίας και ένας αλγόριθμος πρόβλεψης λέξης με πλοήγηση της επόμενης λέξης, που θα τον άφηνε να επιλέγει λέξεις η μία μετά την άλλη αντί να τις πληκτρολογεί. Ένας πρόδρομος του σημερινού ορθογραφικού λεξικού που όλοι έχουμε στα κινητά μας.
Αποτελούσε μεγάλη βελτίωση σε σύγκριση με την προηγούμενη έκδοση, όπως αντιλήφθηκε γρήγορα ο ίδιος ο Χόκινγκ. Ωστόσο πέρασε αρκετός καιρός μέχρι το σύστημα να φτάσει στη τελική του μορφή και να δημιουργηθεί το πρόγραμμα που σήμερα ονομάζεται ACAT.
Το πρόγραμμα αυτό προσαρμόστηκε σε έναν υπολογιστή Intel τελευταίας τεχνολογίας και ουσιαστικά βελτίωσε κατά πολύ τη ταχύτητα και την αμεσότητα με την οποία ο Χόκινγκ μπορούσε να επικοινωνήσει, χωρίς να πλήξει την ακρίβεια των λεγομένων του. Ένα τεράστιο πρόβλημα που υπήρχε με τα παλαιότερα συστήματα.
H Intel παρέχει το πρόγραμμα πλέον δωρεάν προς χρήση για οποιονδήποτε το έχει ανάγκη και φυσικά συντρόφευσε το μεγάλο επιστήμονα μέχρι το τέλος της ζωής του.
Kommentare