Η ακριβής αιτία της εγκεφαλίτιδας μπορεί να παραμείνει άγνωστη. Όταν όμως ανευρεθεί, η πιο κοινή αιτία είναι μια ιογενής λοίμωξη, όπως λοίμωξη από απλό έρπη ή έρπη ζωστήρα. Οι βακτηριακές λοιμώξεις και οι μη μολυσματικές φλεγμονώδεις καταστάσεις μπορούν επίσης να προκαλέσουν εγκεφαλίτιδα.
Οποιοσδήποτε μπορεί να αναπτύξει εγκεφαλίτιδα. Παράγοντες που μπορεί να αυξήσουν τον κίνδυνο περιλαμβάνουν:
- Ηλικία. Ορισμένοι τύποι εγκεφαλίτιδας είναι πιο συχνοί ή πιο σοβαροί σε ορισμένες ηλικιακές ομάδες όπως τα μικρά παιδιά και οι ηλικιωμένοι .
- Εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα. Τα ανοσοκατεσταλμένα άτομα, όπως οι ασθενείς με AIDS, άτομα που υποβάλλονται σε χημειοθεραπείες ή λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά φάρμακα, διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο εγκεφαλίτιδας.
- Γεωγραφικές περιοχές. Οι ιοί που μεταδίδονται από τα κουνούπια (π.χ. ιός του Δυτικού Νείλου) ή βακτήρια που μεταδίδονται με τα τσιμπούρια (π.χ. borrelia burgdoferi) είναι συνηθισμένα σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές, όπου ενδημούν οι αντίστοιχοι τύποι εγκεφαλίτιδας.
Για την ακριβή διάγνωση της εγκεφαλίτιδας απαιτείται η διενέργεια οσφυονωτιαίας παρακέντησης. Η θεραπευτική προσέγγιση περιλαμβάνει ενυδάτωση, αναλγητικά/αντιπυρετικά φάρμακα και, ανάλογα με την αιτία μπορεί να χρειαστεί χορήγηση ενδοφλέβιας αντιικής ή αντιβιοτικής αγωγής.
Η έγκαιρη διάγνωση και θεραπεία είναι τα κλειδιά για την επιτυχή ανάρρωση από την εγκεφαλίτιδα.
